هر چیزی زیادیش دل رو میزنه ، زیاد دوستت داشتم …
هروقت حرف دلمو زدم ، دلتو زدم !

عشق رو نمیشه با یه شاخه گل مقایسه کرد ولی میشه عشق رو با یه شاخه گل اثبات کرد

به غم کسی اسیرم که ز من خبر ندارد/ عجب از محبت من که در او اثر ندارد
غلط است هر که گوید دل به دل راه دارد / دل من ز غصه خون شد دل تو خبر ندارد

تقدیم به چشمی که اشکش منم .تقدیم به اشکی که غمش منم . تقدیم به شمعی که پروانه اش منم تقدیم به گلزاری که گلش تویی ...و تقدیم به عشقی که که عاشقش منم

واسه مشق شبت 100 بار بنویس اونی که یادش نمی کنی به یادته

اگه تو کوچه پس کوچه های قلبم گم شدی،دنبال هیچ کس نباش تا بهت آدرس بده، چون فقط تو اونجا هستی

کفشهایم که جفت میشود،دلم هوای رفتن میکند،من بیقرار تو میشوم،بی آنکه فکرکنم،آیا تو دلتنگ من هستی یا نه؟

ـــــــــــــ ¤¤¤ زیبا رنگ ِزندگانی ¤¤¤ــــــــــــ
چه زیبا رنگِ سبز ِزندگانی ست

چو پر شور از شراری جاودانی ست

مرا هر دم بَرد در خیل رویا

مرا با زندگی راز نهانی ست

دراین زیباچه ی رویای دهر

تو گوئی چهره از شورِ جوانی ست

نمی بینی چروکی را بصورت

دراین چهری, که درآن صد معانی ست

به زیبا منظر مغرور دنیا

تلاش« زیستن»در هر زمانی ست

مرا در ,لحظه ها, جان میدهد او

«صدای زندگی» چون یار جانی ست

درآن دم کز سر شوقی روانم

پر پرواز قلبم آسمانی ست

مرادم دروصال آرزوهاست

اگرچه راه« رفتن »بی نشانی ست

رَوم اما بدنبال خیالم

چو عمر« آدمی» کُوتاه وُ فانی ست

مُرادم , قلّه ها دراوج پرواز

هدف در اوج پرواز جهانی است 

 

¤¤¤ فرزانه شیدا/اُسلُو /نروژ -1388¤¤¤ 

پلکان عشق 

واینک بر سکوهای خیال
درنیمه راهِ پلکانِ عشق وآرزو
که تا عمق قلب آسمان
به قصر طلائی محبت
راه میبرد،ایستاده ام...
گوئی پله های طی شده
در گامهای خیال من...
در وسعت بلندای زندگیم
اگرچه در آخرین گامهای ؛ بودن؛ ...
جز گام برداشتنی
درسودا نبوده است...
...
وتا مرز آخرین پله های عشق
راهی ست بسیار...
انتهای راه چه خواهد بود؟
چه کسی ایستاده در گام آخر رفتن
در نقطه ی رسیدن...
درخط پایان جستجوهای عاشقانه ام
انتظارم را میکشد؟
تو یا خدای عشق؟

هرچند که تو
خود خدای عشق منی
وخداوند عشق، ناجی من!

یکشنبه 22 آذر 1388  

فرزانه شیدا
 

ترسم  من از" مرگ " نیست 

من ازاین میترسم که اگه من بمیرم  

کی میخواد ترو اینجوری دوست داشته باشه 

 که من دوستت دارم  

ترجمه از :  فرزانه شیدا  

آغوش 

ترا بادل صدا کردم به سردی ها به خاموشی 

خداوندا چه غمگینم به دنیای فراموشی 

نمیپرسد کسی هرگز درون سینه ات چون شد 

 غم عشقی  کشم در دل غمی بر سینه ودوشی  

هزاران شعله ی دردم هزاران آتش اندوه 

کجا پیدا کنم دستت  , گشایم برتو آغوشی؟    

 اشعار فرزانه شیدا ،در کتاب:  

زندگینامه دکتر قیصر امین پور  

دکتر امین‌پور در دوم اردیبهشت ماه ۱۳۳۸ در گتوند دزفول به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را در دزفول ادامه داد و در سال ۵۷ در رشته دامپزشکی دانشگاه تهران پذیرفته شد ولی پس از مدتی از این رشته انصراف داد.

قیصر امین‌پور، در سال ۶۳ بار دیگر و این بار در رشته زبان و ادبیات فارسی به دانشگاه رفت و این رشته را تا مقطع دکترا گذراند و در سال ۷۶ از پایان‌نامه دکترای خود با راهنمایی دکتر محمدرضا شفیعى کدکنی با عنوان «سنت و نوآورى در شعر معاصر» دفاع کرد. این پایان‌نامه در سال ۸۳ و از سوی انتشارات علمی و فرهنگی منتشر شد.

قیصر امین‌پور، تدریس در دانشگاه را در سال ۶۷ و در دانشگاه الزهرا آغاز کرد و سپس در سال ۶۹ در دانشگاه تهران مشغول تدریس شد. وی همچنین در سال ۶۸ موفق به کسب جایزه نیما یوشیج، موسوم به مرغ آمین بلورین شد. دکتر امین‌پور در سال ۸۲ به‌عنوان عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی برگزیده شد.

وی فعالیت هنری خود را از حوزه اندیشه و هنر اسلامی در سال 1358 آغاز کرد .


در سال 1367 سردبیر مجله سروش نوجوان شد و از همین سال تاکنون در دانشگاه الزهرا و دانشگاه تهران به تدریس اشتغال دارد.

در سال 1382 نیز به عنوان عضو فرهنگستان ادب و زبان فارسی انتخاب شد.
اولین مجموعه شعرش را با عنوان "تنفس صبح" که بخش عمده آن غزل بود و حدود بیست قطعه شعر آزاد؛ از سوى انتشارات حوزه هنرى در سال 63 منتشر کرد و در همین سال دومین مجموعه شعرش "در کوچه آفتاب" را در قطع پالتویى توسط انتشارات حوزه هنرى وابسته به سازمان تبلیغات اسلامى به بازار فرستاد.

در سال 1365 "منظومه ظهر روز دهم" توسط انتشارات برگ وابسته به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى به بازار مى‏آید که شاعر در این منظومه 28 صفحه‏اى ظهر عاشورا، غوغاى کربلا و تنهایى عشق را به عنوان جوهره سروده بلندش در نظر مى‏گیرد. سال 69 برگزیده دو دفتر تنفس صبح و در کوچه آفتاب با عنوان «گزیده دو دفتر شعر» از سوى انتشارات سروش از وى منتشر مى‏شود .

"آینه ‏هاى ناگهان" تحول کیفى و کمى امین‏پور را بازتاب مى‏دهد؛ در این مرحله امین‏پور به درک روشن‏ترى از شعر و ادبیات مى‏رسد. اشعار این دفتر نشان از تفکر و اندیشه‏اى مى‏دهد که در ساختارى نو عرضه مى‏شود. آینه ‏هاى ناگهان، امین‏پور را به عنوان شاعرى تأثیرگذار در طیف هنرمندان پیشرو انقلاب تثبیت مى‏کند و از آن سو نیز موجودیت شاعرى از نسل جدید به رسمیت شناخته مى‏شود.

در اواسط دهه هفتاد دومین دفتر از اشعار امین‏پور با عنوان "آینه ‏هاى ناگهان 2"منتشر مى‏شود که حاوى اشعارى است که بعدها در کتاب‏هاى درسى به عنوان نمونه ‏هایى از شعرهاى موفق نسل انقلاب مى‏آید.

در همین دوران است که برخى از اشعار وى همراه با موسیقى تبدیل به ترانه ‏هایى مى‏شود که زمزمه لب‏هاى پیر و جوان مى‏گردد. پس از تثبیت و اشتهار، ناشران معتبر بخش خصوصى علاقه خود را به چاپ اشعار امین‏پور نشان مى‏دهند و در اولین گام، انتشارات مروارید گزینه اشعار او را در کنار گزینه اشعار شاملو، فروغ، نیما... به دست چاپ مى‏سپارد که در سال 78 به بازار مى‏آید.
"گل‏ها همه آفتابگردانند" جدیدترین کتاب امین‏پور نیز در سال 81 از سوى انتشارات مروارید منتشر شد که به چاپ‏هاى متعدد رسید و با استقبال خوبى روبه‏رو شد.

دکتر قیصر امین ‏پور در سال 1382 علی رغم تمایلش از سردبیری سروش نوجوان استعفا داد و ضمن عضویت در فرهنگستان زبان و ادبیات فارسى؛ در دانشگاه تهران و الزهرا تدریس می کرد و به کارهاى پژوهشى مشغول بود.

ویژگی سخن قیصر امین پور پیش از آنکه به عنوان شاعر دفاع مقدس و کودک و نوجوان به شمار آید در جامعه ادبی امروز به خاطر ویژگی های شعری اش شناخته شده است و شعرهای عمومی اش بیشتر از شعرهای کودکانه و نوجوانانه اش بر سر زبانهاست.
قیصر از دوران فعالیت خود در دوران دفاع مقدس،اش اشعار فراموش نشدنی بر جای گذاشته است که تعهدات قلبی شاعری دردمند،انقلابی و آرمانخواه کاملا در آن هویداست.
نگاههای اصیل،عمیق و انسانی او به مقولاتی چون فلسطین،انتظار و حضرت مهدی(عج)،شهادت و دفاع مقدس از جمله نگاههای نابی ست که نظیر آن را نزد کمتر شاعری میتوان یافت.از قیصر معمولا به عنوان شاعر متعادلی یاد میشود که حتی زیبایی کلام و نگاه هم در شعر او از افراط و تفریط به دور است.شعر قیصر یکی از معدود ردپاهایی ست که در جریان شعر امروز مسیر خود را گم نمی کنند.
از نیمه ی دوم دهه شصت بود که قیصر امین پور به ثبات زبان و اندیشه در شعرش دست یافت. هر چند جامعه ادبی او را به عنوان یک ادیب آکادمیک و استاد دانشگاه می شناسد ولی حوزه ادبیات کودکان و نوجوانان هنوز قیصر را از آن خود می داند. دو دفتر "به قول پرستو" و "مثل چشمه- مثل رود" آوازه خوبی دارند.

در طلیعه دفتر "به قول پرستو" شاعر با طرح چند پرسش ارتباط خود را با مخاطب آغاز می کند:

چرا مردم قفس را آفریدند؟ چرا پروانه را از شاخه چیدند؟
چرا پروازها را پر شکستند؟ چرا آوازها را سر بریدند؟

قالبهای مورد علاقه امین پور عبارتند ار:چهارپاره، غزل، دو بیتی، قالب نیمایی و مثنوی .

ویژگی های شعری

الف: مضمون بکر
هوشیاری و دقت نظر امین پور از او شاعری مضمون یاب و نکته پرداز ساخته است. مضمون یابی و نکته پردازی او از نوعی نیست که وی را از واقعیت ها دور ساخته و نازک اندیشی های معما گونه را به ذهن و زبانش راه دهد(مثل شاعران سبک هندی.( ویژگی زبان او در عین سادگی و روانی، از زیبایی چشمگیری برخوردار است؛ مثلاً شعرهای لحظه سبز دعا،حضور لاله ها و لحظه شعر گفتن

ب: اندیشه های نو
یک تفکر سنتی در این مورد بر این باور است که هر چه بوده، گذشتگان و دیگران سروده و نوشته اند. پس آنچه سروده و نوشته می شود، تازگی و طراوت ندارد و دست کم تفسیری از آثار آنان است. اما پاسخی دیگر هست که می گوید: همه چیز را همگان دانند و همگان هنوز و به خلق و کشف مدام هنری باور دارند. قیصر یکی از شاعرانی است که در این زمینه تلاش خوبی را سرگرفت. در قطعه "راه بالا رفتن" این نوگرایی در مضمون و اندیشه دیده می شود.

ج: زبان امروزی

امین پور در شعرهایش می کوشد از زبان امروزی در نهایت سلاست و روانی استفاده کند و رعایت کامل قوانین بکار گرفتن فرهنگ کنایات و اصلاحات به جمعیت زبان او کمک می کند. او در شعر "بال های کودکی" بیش از هر شعری فرهنگ زبانی توده مردم را وارد کرده است.

د: گوناگونی موضوعات

موضوعات برگزیده او ،عام و متعلق به نوجوانان و مردم است و تازگی و طراوت خوبی دارند و این فعالیت و حجم ذهنیت او را نشان می دهد.

هـ: وزن

یکی از راههای ارتباط با کودکان و نوجوانان در شعر استفاده از وزن ریتمیک و واژه های موزون و خوش آهنگ است و امین پور از این اوزان و نیز دیگر اوزان برای عام در شعرهایش به تنوع استفاده کرده است.

نمونه شعر
خلاصه خوبیها برای امام خمینی(ره)، از کتاب تنفس صبح:

لبخند تو خلاصه خوبیهاست لختی بخند خنده گل زیباست

پیشانیت تنفس یک صبح است صبحی که انتهای شب یلداست

در چشمت از حضور کبوترها هر لحظه مثل صحن حرم غوغاست
رنگین کمان عشق اهورایی از پشت شیشه دل تو پیداست

فریاد تو تلاطم یک طوفان آرامشت تلاوت یک دریاست

با ما بدون فاصله صحبت کن ای آن که ارتفاع تو دور ازماست

قصیر امین پور، در حوزه شعر کودک و نوجوان نیز، نامی آشناست ولی مانند بعضی از شاعران، در حوزه شعر کودک مکث چندانی از خود نشان نداد و بیشتر توجه خود را به نوجوانان معطوف داشت. نمونه آثار او در بخش شعر نوجوان: مثل چشمه، مثل رود(1368)، به قول پرستو(1375)، تنفس صبح(1363)، در کوچه انقلاب (1363(.

شعر راز زندگی از کتاب به قول پرستو:

غنچه با دل گرفته گفت:
زندگی
لب زخنده بستن است
گوشه ای درون خود نشستن است
گل به خنده گفت
زندگی شکفتن است
با زبان سبز راز گفتن است
گفتگوی غنچه وگل از درون با غچه باز هم به گوش می رسد
تو چه فکر میکنی
کدام یک درست گفته اند
من فکر می کنم گل به راز زندگی اشاره کرده است
هر چه باشد اوگل است
گل یکی دو پیرهن بیشتر ز غنچه پاره کرده است!

آثار
تنفس صبح
در کوچه آفتاب مثل چشمه ، مثل رود ظهر روز دهم
آینه‏ های ناگهان
گل‏ها همه آفتابگردانند
گزینه اشعار « مروارید »
بی بال پریدن
طوفان در پرانتز
به قول پرستو « مجموعه شعر نوجوان»
سنت و نو آوری در شعر معاصر
و....
قیصر امین‌پور شب گذشته هنگامی که بر اثر بیماری به بیمارستان دی تهران منتقل شده بود و تلاش‌های پزشکان برای مداوای وی نتیجه‌های در برنداشت درگذشت. شنیده‌ها حاکی از آن است که امین‌پور بر اثر بیماری قلبی درگذشته‌است.
از وی در زمینه‌هایی چون شعر کودک و نثر ادبی، آثاری منتشر شده است که به آنها اشاره می‌کنیم: طوفان در پرانتز (نثر ادبی، ۱۳۶۵)، منظومه ظهر روز دهم (شعر نوجوان، ۱۳۶۵)، مثل چشمه، مثل رود (شعر نوجوان، ۱۳۶۸)، بی‌بال پریدن (نثر ادبی، ۱۳۷۰) و به قول پرستو (شعر نوجوان، ۱۳۷۵).

از دیگر آثار قیصر امین‌پور، می‌توان به مجموعه شعر «آینه‌های ناگهان» ۱۳۷۲، «گزینه اشعار» (۱۳۷۸، مروارید) و مجموعه شعر «گلها همــه آفتابگردان‌اند» (۱۳۸۰، مروارید) اشاره کرد.

وی پس از تصادفی در سال ۱۳۷۸ همواره از بیماری‌های مختلف رنج می‌برد و در نهایت در دوشنبه هفتم مهر ۱۳۸۶ در بیمارستان دی درگذشت.  

 غزل در پرده ی دیرسال...  

اگر دل دلیل است ....

سراپا اگر زرد پژمرده ایم
ولی دل به پاییز نسپرده ایم
چو گلدان خالی ، لب پنجره
پر از خاطرات ترک خورده ایم
اگر داغ دل بود ، ما دیده ایم
اگر خون دل بود ، ما خورده ایم
اگر دل دلیل است ، آورده ایم
اگر داغ شرط است ، ما برده ایم
اگر دشنه ی دشمنان ، گردنیم !اگر خنجر دوستان ، گرده ایم !گواهی بخواهید ، اینک گواه :
همین زخمهایی که نشمرده ایم !
دلی سربلند و سری سر به زیر
از این دست عمری به سر برده ایم

از قیصر امین پور

 ¤¤¤ سکوت  وسخن ¤¤¤  

 نه حتی درسکوت خاُمش غمگین 

 یکروز تنهائی 

نه درآن واپیسن ,  بس لحظه های , بی نصیبی , 

درسکوتی سرد 

نه در جائی که دل خاموش میگردد به نومیدی 

نه آندم را که در نام « سخن » ناگه  

فروبندی لبانت را 

نمی بینی...نمی بینی زبانی درسخن 

 همسان وهمرنگ دل وامانده ای تنها 

بگوید با تو از رویای هستی از « دم» و« فردا»! 

نمی بینی که حتی هرسخن بر دل بیآویزد 

چراغی درشب تار خیالی تلخ 

که دران تیز میدانی 

« سخن» محکوم خاموشی ست 

«صدا» بر دار افکار دل نادان 

فراوان میدهد در بی کسی ها جان! 

نمیبینی که حتی با لب لبخند, 

 ودرصدواژه ی مهری  

جوابی را نکُو از دیگری روزی بگیری 

بادل خوشرنگ , که درآن خصم خاموشی 

 نباشد باز...!...  

 نمی بینی که دستان سخن 

در یک قلم همواره میگرید 

واشکِ خامه ی اندوه 

میان دفتری, خاموش میگردد  

...

ودر روز ی  که نقش واژه را 

بی تو, بخواند , چشم ِبدخواهی 

چه ها در پشت سر, درنام تو 

تفسیر میسازد 

چه ها درنقد تو, بی مهر میگوید  

چه سان نامردمیها را  

زند رنگی به چشم دیدگان خسته وبی رنگ 

که در «حق سخن » همواره نامردیست! 

بباید گاه ساکت بود !  

برای انکه در رسم شنیدن خصم خود دارد 

برای آنکه در راه تفکر , کفر خود دارد!

سخن با اهل دل گفتن,  روا باشد 

 اگر جای سخن را باتو بگذارند... 

سخن اما بگوشی « کر » 

نباید گفت 

سخن با بسته پنداری نشآید گفت  

سخن گفتن به دیواری, 

 بسی بهتر دهد برسینه آرامی

دلا !وقت سکوتت نیست 

ولی «لطف سخن »را 

 درجهان دیگر نمی بینم   

¤¤¤ سروده ی : فرزانه شیدا- 1388-اُسلو/نروژ¤¤¤   

 قـلب  شـــــیدا

خواستم  دلی  زغـم  رها  کنم ، که  نـشد

دل را ،به  باده ومّی مبتلا کنم ، که  نـشد

عمری  گذشت  بر سرِ (امـید ِ‌ روزگار*)

بلکه مختصری, دوری از بلا کنم ,که نـشد!

گفتم حریم درد ،خانه ی دیرینِ دل که نیست!

دل را به پای * فراری*  جدا کنم که  نـشد!

دیروز و روزها ،  قصه غم گفته ام  بـسی

امروز آمدم بلکه دمی هم صفا کنم. که نـشد!!

جز حرف مهر و وفا هیچکس* ز دل نگفت

درمانده ام به چه  باید ،وفا کنم  ، که نـشد؟!!

شاید حریم محـبت ،جایگاه بی کسی  ست

من آمـدم ،دل ‌ِ خویش ،رسـوا کنم  که نـشد!

یارا حـدیث عـشق ،صحبت ویرانی من است

های !!!... آمدم دل خویش ، (شـیدا *)کنم که نشد!!!!   

فرزانه شیدا

دوشنبه 13 مهر 1388 ف . شیدا 

وقتی که  ملائک  میگریند ....  

ابرهای می بارند

؛ سخاوت؛ را
 از کدامین دل
 باید آموخت
دل ابر یا  دل ملائک؟
یا سر زمینی که در آن
خدایان مرده اند
 دلها  دراسارتند
دستها در زنجیر ناتوانی ها
حتی برای دعا
باز نمیشود

آنگاه گریستن ها ... از چشمان انسان
 چرا سخاوتی نیست
 از چشمه های دلی
که بی شک
 خون آلوده ی اندوه آدمی ست
 

___  فرزانه شیدا____
 جمعه، 24 اردیبهشت 1389  

۱۴ مای 2010

دلی برای گذشتن  

واسه هر گذشتنى، یه دل میخواد
 

که واسه گذشتنا ، یارى بده
 

پاى شادى ومحبت بشینه
 

به دلاى خسته دلدارى بده

امیدم ، اینه که ، امیداى تو
 

برسه به انتهای خوبیاش
 

باز بیاد دوباره( راهای امید)
 

شادیم راهی بشه بیاد باهاش

ف.شیدا

  خوانده درکلام

چون سخن از دل برآمد 
 

لاجرم بردل نشسته
 

منکه خواندم درکلامت
 

  قلب غمگینت شکسته!   

ف.شیدا

  ترانه (نقاشی امید)  

وقتی که تصویر عمری در گذر
 

توی چشم زندگیم تازه میشه
 

وقتی که امید ِ باز ، دیدن تو
 

توِدلم رنجی بی اندازه میشه

باخودم میگم که دنیا مال ماست!
 

یه روزی واسه دل دیونه مون
 

واسه شیدائی ِعاشقانه ها
 

شادیم  میاد یه سر ،به خونه مون 

توی تصویر امید زندگی
 

قلم شادیارو برمیدارم
 

رنگ سرخ وزرد وآبی رو با سبز
 

روی تابلوی محبت میزارم

میکشم یه باغ زیبای بهار
 

که همش پراز گل وکبوتره
 

میکشم قاصدکی توی هواش
 

باپرنده ای که اروم میپره

میکشم تونقش تابلوی امید
 

عاشقی رو توی برگ گل سرخ
 

روی گلبرگای اون دل میکشم
 

که به این عاشقیا هم ، بده ( رخ*)  ...چهره

نه دیگه حتی یه تیکه ابر غم
 

توی آسمون این نقاشی نیست
 

همه چی حرف وصال عاشقه
 

حرفی هم ازاینکه تو نباشی نیست!!

سروده ی : فرزانه شیدا  

یکشنبه 10 آبان  1388 - اسلو / نروژ  

 نگاهی باز

بخود گفتم, دمادم لحظه در لحظه:

نگاهی باز باید ... سایبان خستگی های دلم باشد

وگوید با دلم سوگند گرم بودنی با عشق

نگاهی باز باید تیره گی های دلم را روشنی بخشد

و یکبار دگر از رویش سبز اهورائی بگوید باز

دلی باید توان و قدرتش باشد

که آتش را

بنام زندگی همواره روشن کرده

قلبم را بسوزاند

نه اما ازسر اندوه

که تنها از سر گرمای عشقی گرم وجاویدان!!!

نگاهی باز باید  , سایبان خستگی های دلم باشد

و دیدم ناگهان من , دیدگانی گرم وسوزان را

و دل بستم تمام زندگی, بر او

و شبهایم چه گرم و وه چه نورانی

تمام آتش این زندگانی را به قلبم داد

کنون میسوزم از آن شعله هردم

به هر روز وشبی همواره پی در پی

ودل میگویدم :خود بوده ای آخر

که آتش را دمادم یاد میکردی

کنون بامن بسوز وباز هم در شعله آتش

به فریاد دلت فرمان بده :« ای دل» 

 بسوز و بازهم خاموش دنیا باشبسوز و بازهم اشک دل ودیده ز چشمانت بگیر و باز هم
با خود بگو هردم : زپا هرگز نمی افتمولی افسوس....

ولی افسوس  

در این شعله ها دیگرتوانی نیست
رهایم کن مرا آخر که تا گریم بسوز عشق خود

همواره بی پروا

رهایم کن

که فریادی زنم از عمق این سینه

رهایم کن که من تنها فقط یک موج فریادم 

 فقط یک سینه  پر اشکم  

فقط یک قلب تنهایم

 رهایم کن ...رهایم کن!!!!    

شعر ی از: فرزانه شیدا/ ف..شیدا

تنها کسانی در راه آزادی گام بر می دارند که خواسته های فردی خویش گذشته اند .

پایگاه گفتگوی ایران وغرب

http://iran.forum2u.org/aoi-in-ao-a-aeunice-cni-eon-e-i-cincae-une-t141.html

سخنان بزرگان جملات حکیمانه

http://bufsystem.persianblog.ir/post/179